Furorlisto

Kontaktoj bone ekfunkcias kun la Esperanto grupoj el Romo (ĝemela urbo de Parizo) kaj Berlino (partnera urbo). Ambaù sendos mesaĝon okaze de la venonta Zamenhof festo en Parizo la 14-an de decembro 2019 kaj interŝanĝos informojn pri agado de grupoj.

Inter la ekzemploj mankas unu kiu havas E-nomon: Monero

La 20-a de novembro estos grava tago: en tiu tago en 1959, do antaŭ precize sesdek jaroj, la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj akceptis la Deklaracion de la Rajtoj de la Infano. Je la sama tago tridek jarojn poste, en 1989, la Ĝenerala Asembleo akceptis la Konvencion pri la Rajtoj de la Infano. La koincido de la tago kaj monato ne estis hazardo: jam en 1954 la Ĝenerala Asembleo nomis la 20-an de novembro Universala Tago de la Infano. Ĝi celis antaŭenigi internacian solidarecon, konsciiĝon inter infanoj tutmonde kaj plifortigon de la bonfarto de infanoj. La Deklaracio de 1959 estis produkto de tiu konsciigo – kaj same la Konvencio de 1989. Jam en 1946 Unuiĝintaj Nacioj starigis UNICEF, kiel Fonduson de UN por helpi infanojn suferintajn pro la Dua Mondmilito. En postaj jaroj ĝia mandato plivastiĝis, kaj en 1953 ĝi fariĝis konstanta branĉo de UN sub la ĝenerala egido de la Ekonomia kaj Socia Konsilio, kaj kun respondeco pri vasta gamo de agado por protekti la interesojn de infanoj kaj patrinoj. Ĝia jara raporto La Stato de la Infanoj de la Mondo fariĝis gvidilo por UN-agado sur tiu ĉi tereno. La 17 Celoj por Daŭripova Evoluigo, akceptitaj de UN en la jaro 2015 por fiksi la prioritatojn sur la kampo de evoluigo, donas apartan atenton al infanoj, ilia sano, ilia eduko kaj ilia bonfarto ĝenerale. Kaj kompreneble unu el la esencaj interesoj de UNESKO estas la edukado de niaj infanoj. Gepatroj, instruistoj, flegistoj kaj kuracistoj, registaraj gvidantoj kaj aktivuloj en la civila socio, religiaj kaj komunumaj eminentuloj, entreprenistoj kaj informmediaj profesiuloj, kune kun gejunuloj kaj infanoj mem, povas ludi gravan rolon en taŭga konsciigo pri la Universala Tago de la Infano en la propraj socioj, komunumoj kaj nacioj. Kaj esperantistoj, kiuj ligas homojn trans naciaj kaj generaciaj limoj, povas aparte atentigi pri la situacio de infanoj tra la mondo per interveno ĉe la supre menciitaj personoj. Ili ankaŭ povas fari tute personajn kaj modestajn agojn – danki instruiston, fari ion specialan por infano, doni monon por helpi infanojn, volontuli. Vi elektu – sed faru ion! Kaj faru vian eblon konsciigi la homojn pri la stato de la infanoj de la mondo – kaj konstrui mondon indan je la esperoj de niaj plej junaj civitanoj. Pludonu la mesaĝon, per sociaj medioj, per viaj personaj geamikoj esperantistaj kaj neesperantistaj, per leteroj en la gazetaro. Kaj memoru diri “Dankon” ĉi-tage al almenaŭ unu instruisto aŭ alia profesiulo kiu okupiĝas pri infanoj! Por trovi pliajn ideojn kaj informojn, turnu vin al www.unicef.org/world-childrens-day La teamo de UEA ĉe UN novembro 2019 Mallonga ligilo por tiu ĉi komuniko: uea.org/gk/834a1

Saluton, Mi komencis krei Esperantan ludliston "Esperanto Plena" en 2016. Ĉefa ludlisto enhavas nun 1407 kantojn / 84 horojn https://open.spotify.com/playlist/7LYL5Mcc2oEBphWrKujpq3?si=x0RwgqiESIq341gwl2wgMQ Mi kreis ankaŭ "Esperanto - TOP100" kaj skripto, kiu ĉiutage elektas la plej popularajn kantojn el "Esperanto plena" https://open.spotify.com/playlist/0eme5GZSMd9DlC84ETBZWU?si=ieqXS-g6TBiS9eOnmWFA7A Ĝis!

Respodone al la rekomendo de la Komitata Forumo pri Komunumo, la estrarano pri kongresoj (tiu estas mi) starigas tiun ĉi diskuton. Ĉiuj ideoj el ĉiuj fontoj bonvenas. Kompreneble, estas preskaŭ subkomprenata afero, ke ne eblas plaĉi aŭ efektivigi ĉies ideojn tuj pro tio, ke fojfoje ideoj kontraŭdiras unu la alian, aŭ ili postulas laborfortojn kaj rimedojn kiujn la proponinto ne antaŭvidis. Sed ni ne fokusigu nian atenton al tiu "detaletoj" nun, kaj ni malfermu la foruman pordon al ĉiuj. Mi profitas la okazon por lanĉi mian propran "amatan ĉevaleton": La Malferma Ceremonio fariĝu malfermo de gaja, vigla, bunta, brua, VIVANTA Esperanta tutmonda festo/festeno/festivalo kaj iom ripozigu la solenecon, troseriozecon, rigidecon, kravatumecon, ktp, kiuj de tempo al tempo tra la jarcento estis sentebla/palpebla/videbla en la malfermo. Eĉ se tradicioj estas de tempo al tempo konservindaj, du-hora, plensidanta inaŭguro ne estas konservinda. Ĉu ni vere bezonas la longan vicon de salutantoj kiu individue kaj fojfoje tute ne kohere aŭ mallonge adresas la kongreson? Ni komencu tie.

Ek de komenco de la jaro 2019 mi penas atentigi la esperantistaron, ke nuntempa UEA ne simple serĉas favoron de UN por Esperanto kaj lingva egaleco, sed ĝi aktive partoprenas en plej insida UN plano de tiel nomata "anstataŭiga ( ! ) migrado ( ! )". Kaj nun UEA daŭrigas tian kunlaboron kun UN, kaj planas celebri ĝian 75-jariĝon dum la 2020 Universala Kongreso en Montrealo. Tiudirekte s-ro Corsetti admonis: Ni igu la tutan movadon festi la datrevenon de UN, ĉar en la nuna mondo UN samkiel Esperanto estas "orfa kaj eble senespera" [Kompatindulino UN!]. Ni festu UN tra la mondo kaj ni ligu Esperanton al la savo de la planedo kun UN. Envere tamen tio estas la planedo, precipe la Okcidenta mondo, kiun necesas savi de la socialismo kaj tutmondiĝo fare de UN kaj NMO komisaroj, kaj Esperanto prefere restu orfa, ol akiru gepatrojn kiel UN kaj UNESCO. Jen mia plej lasta alvoko al la esperantistaro: http://resonoelusono.com/NeutralecaPerfido.htm